Rosie podważa stereotypy o osobach z autyzmem i kontekstualizuje ten problem, pytając nas: „Po co być normalnym?” 

Kiedy miała dziewięć lat, lekarze potwierdzili diagnozę zespołu Aspergera. Z dwójką młodszego rodzeństwa poważnie dotkniętego autyzmem, Rosie bardzo pragnie uczynić świat bardziej tolerancyjnym miejscem dla osób z autyzmem.
„Ludzie tak bardzo boją się różnorodności, że starają się zmieścić wszystko w małym pudełku z konkretną etykietą”, mówi 16-letnia Rosie King. Chce wiedzieć: dlaczego wszyscy tak bardzo martwią się tym, że są normalni? Co to znaczy być normalnym? Wydaje się, że każde dziecko, rodzic, nauczyciel, każdy, ma wyjątkowy charakter. To stanowi dowód na potencjał ludzkiej różnorodności.

Rosie pozostawia nas z pytaniem:

Jeśli nie możemy dostać się do umysłów osoby, bez względu na to, czy jest ona autystyczna, czy nie, zamiast karać i oceniać wszystko, co odbiega od normy, dlaczego nie świętować wyjątkowości i kibicować za każdym razem, gdy ktoś uwalnia swoją wyobraźnię?